بررسی روند ترک خوردگی و نیروهای طراحی شناژها در پی های سطحی با اختلاف تراز

بی نظمی در سازه ها از مهم ترین عوامل خرابی ساختمان ها در زلزله های گذشته به شمار می رود. از انواع بی نظمی می توان به بی نظمیِ ناشی از اختلافِ تراز در طبقات یا پی اشاره کرد. درصورتی که اختلاف تراز دو پی زیاد باشد و نتوان پی ها را با مهاری با شیب کم تر از ۱۵ درجه به یکدیگر متصل کرد، باید برای اتصال آنها از سه مهار(شناژ) افقی، قائم و مورب و یا دیگر جزئیات مورد تأیید بهره گرفت. طبق آیین نامه های مختلف، مهار پی های بدون اختلاف تراز معمولاً برای درصدی از بیشینه نیروی محوری ستون های دو طرف مهار طراحی می شوند. در این تحقیق نیز از همین الگو برای بررسی تغییرات نیرویی در میلگردهای مهارها (افقی، قائم و مورب( طی بارگذاری جانبی استفاده شده است. در این راستا ۱۴ مدل اتصال پیِ همراه با اختلاف تراز (دوبلکسی) در نرم افزار a n s y s تحت تحلیل غیرخطی قرار گرفته اند، که به منظور مطالعه ی تغییرات نیروی طراحی مهارها، به بررسی سازه یی و مقایسه ی چهار نوع اتصال در هر اختلاف تراز خواهیم پرداخت و نیز تغییرات رفتار سازه یی هر اتصال با توجه به تغییرات اختلاف تراز پی مورد مطالعه قرار خواهد گرفت. همچنین در این نوشتار به روند توزیع تنش و ترک خوردگی در طی بارگذاری، نوع ترک ها و محل آن ها، و بالاخره زمان و محل تشکیل مفاصل خمیری در هر اتصالِ پی با اختلاف تراز اشاره شده است. نتایج تحلیل حاکی از آن است که نیروهای طراحی مهارها و میزان ترک خوردگی در اتصال های گوه یی )دارای مهار افقی، قائم و مورب) به مراتب کم تر از اتصال های دیگر است، و با افزایش اختلاف تراز احتمال شکست زودهنگام پی بیشتر می شود و ممکن است پی قبل از روسازه ی خود دچار گسیختگی شود.